12. ทัททรชาดก1ว่าด้วยคนอกตัญญู ไม่รู้จักบุญคุณคนอื่น[1310] ผู้ใด เจ้าให้ข้าวมันหุงกิน มันเลยกิน ลูกทั้งสองของเจ้าผู้ไม่มีความผิด เจ้าจงวาง เขี้ยวลงบนผู้นั้น อย่างปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่ต่อ ไปเลย. [1311] บุรุษผู้เกลือกกลั้วด้วยความหยาบ ผู้ ลบหลู่ท่อนผ้าที่ตนนุ่งอยู่ เราไม่ขอเห็นมันเลย เราจะพึงให้เขี้ยวตกไปในบุรุษไรเล่า ? [1312] อันคนอกตัญญู มักคอยหาโอกาสอยู่ เป็นนิตย์ ถึงจะให้สมบัติทั้งแผ่นดิน ก็ไม่พึง ทำให้มันชื่นชมยินดีได้เลย. [1313] ดูก่อนเสือโคร่ง ชื่อว่า สุพาหุ เพราะ เหตุไรหนอ ท่านจึงรีบด่วนกลับมาพร้อมกับ มาณพ กิจที่เป็นประโยชน์ของท่านมีอยู่ในที่นี้ 1. อรรถกถา เรียก ติตติรชาดก (เรียกนกกระทาพระโพธิสัตว์). |